.*.*~ سال نو مبارک ~*.*.

                       

                                  بهارو جشن میگیریم ...

      بد جور دلم گرفته چی میشنوم دوباره ؟                یکی میگه زمستون یکی میگه بهاره

      بهار به رنگ شاده شکوفه های نازه                      اما بهار نداره دستی که پر نیازه

      دستای یک ترانه نگاهی عاشقانه                        که منتظر نشسته برای یک بهانه

      نگاه پشت شیشه که بارونو ندیده                       یا اشک گرم پر آه که از چشمی چکیده

      تو کوچه ی سبز باغ یاسی که گل نداره                یا بوته ی کویری چه میدونه بهاره ؟

      لبای تشنه ی رس یا دلی مست و خسته            یه رشته ی طنابی که تازگی گسسته

      هویت یه عاشق که بی نشونه مونده                  یاشیشه ای که یکروز سنگی اونوشیکونده

      بهار روزی میاد که تو دنیا غم نباشه                    دل تو دلا نباشه دردا همه دوا شه

                                 حتی اگه پاییزیم یا تو قفس اسیریم

                                به امید همون روز بهارو جشن میگیریم

                                                                                            گل همیشه بهار    ۲۸/۱۲/۸۴

                                                                                                                 

              امید وارم  پهنه ی دشت زندگیتون نوی  سال جدید پر از گلای شادی و امید باشه

                                                          سال نو مبارک

شمع چهارم...

                             

شمع چهارم

شمع ها به آرامی میسوختند. فضا به قدری آرام بود که میتوانستی صحبت های آن را بشنوی ...

شمع اول : من دوستی هستم! با این وجود هیچ کس نمیتواند مرا برای همیشه روشن نگه دارد و من معتقدم که خاموش میشوم و آرام ارام خاموش شد ... 

شمع دوم: من اراده هستم با وجود این من هم مدت زیادی روشن نمیمانم و معلوم نیست تا چه مدتی روشن باشم پس از اینکه صحبتش تمام شد نسیم ملایمی بر آن وزید و خاموشش کرد ...                                                                                                                                                      

شمع سوم با ناراحتی گفت : من عشق هستم و آنقدر قدرت ندارم که روشن بمانم ... مردم مرا کنار میگذارند و  نورم را روشنی بخش  راه خویش نمیدانند ... انها حتی عشق ورزیدن به نزدیکترین هاشان را فراموش میکنند ... آنان مرا در دلهاشان خاموش میکنند.  و کمی بعد با اندوه فراوان  ناگهان خاموش شد .

پسرک وارد اتاق شد و با دیدن شمع های خاموش گریه کنان گفت : شما به من قول داده بودید که تا ابد روشن بمانید ... ناگهان شمع چهارم که هنوز روشن بود گفت :‌نترس تا زمانی که من روشن هستم میتوانیم شمع های دیگر را روشن کنیم ...

پسرک با چشمهای درخشان شمع امید را برداشت و شمع های دیگر را روشن کرد .

               

از دوست  و داداشی جون عزیزو مهربونم    مجتبی    به خاطر قالب  قشنگش ممنونم ...