دلم برای او تنگ است ...

 

امشب هم مثل شبهای دیگر همدمم شده اند  

 بوی آلاله های وحشی 

  و یک فنجان اسپرسوی داغ   

و طعم تلخ اسپرسو از دلتنگی ام شیرین تر است ...  

 چیزی روی قلبم راه میرود  

مثل یک دلتنگی ... 

با پا های کوچک قرمز ... 

و ناخنهایی که چند ماه است کسی کوتاهشان نکرده ... 

 فهمیدم !  

 این جای ناخنهایش است که قلبم را زخمی میکند ... 

وهرز گاهی گوشه ای از قلبم می ایستد  و  مانند فاخته ای تنها کوکو میکند... 

 ولی 

چرا صدایش بیرون نمی آید ؟  

هیچ کس صدایش را نمیشنود 

حتی خودم هم صدایش را نمیشنوم...

و هر شب که میگذرد 

 اسپرسوی من شیرین تر میشود  

و دلتنگی ام تلخ تر ...  

با خودم آلاله را هجی میکنم 

بوی عطرش   

و  

طعم تلخ  اسپرسو 

و  

دفترم که دوباره خیس است 

. 

. 

. 

  

       

 من همان رهسپار دیرینم                    غصه ی او چو گشته آیینم  

 دیگر اکنون که عادتم شده است      در دل اننظار بنشینم  

 از سحر سر دهد چو آوازش                    فاخته ی روی بام غمگینم 

 اشک من میشود هم آغوشش               آن دمی که ستاره میچینم 

 دست خود میبرم به سویش لیک     هرگز اورا دگر نمیبینم 

 پس چرا هیچ  او نمیگوید                      آه مگر مرده مرغ آمینم ؟   

مُنا 

۵/۵/۸۹